We wennen al een beetje aan de dagelijkse routine.
- opstaanom 6 uur
- kinderen helpen met tanden poetsen, wassen (met emmers) en aankleden
- ontbijt serveren
- terug naar ons eigen verblijf waar ons ontbijt klaarstaat (brood, chocopasta, soort van jam)
- terug naar het andere deel waar we in groepjes de 2 mama's helpen met de afwas en de kledingwas. De kids zitten dan in de klas.
- Als dat allemaal klaar is hebben we even vrije tijd. In ons verblijf zit wel een van de kinderen die een tijdje geleden geopereerd is aan zijn blinde darm en waarvan de wond is gaan infecteren.
Hij is afgezonderd en gaat dagelijks naar het ziekenhuis voor wondverzorging. Best wel eenzaam dus af en toe spelen we nog wat met hem.
- Na de lunch wassen we weer af en hebben we nog wat vrije tijd. Dan kunnen we eventueel richting het dorp, op zo'n 20 minuten lopen.
- Na school moeten de kinderen rusten. Nou ja, in ieder geval in hun kamers zijn.
- terug om nog wat te spelen en activiteiten te ondernemen
- 5 uur staat ons eten klaar
- na het eten terug om tot een uur of 8 te spelen, knuffelen, foto's te maken en gek te doen.
- tot slot douchen en naar bed
Van de andere vrijwilligers hoorden we dat je het beste iets als project op je kan nemen. Het hoofd laat dan uitrekenen wat het kost en als er genoeg geld is wordt er direct begonnen. Voor ons is
dat de eetzaal geworden. De cementvloer brokkelt af en het is een donkere bedoening. Er is dus behoefte aan een tegelvloer (dat is beter schoon te houden) en nieuwe ramen (in plaats van de blokken
die er nu in zitten en weinig licht doorlaten). Omdat we niet genoeg geld hebben voor allebei, en de ramen ook een vereiste (schijnen te) zijn van de autoriteiten kiezen we voor het laatste. Voor
600 euro komen er nieuwe kozijnen, met horrengaas en een soort luxaflex van melkglas. Het kan niet omhoog, maar de platen kunnen open en dicht gekanteld worden. Dus dinsdagmorgen geld afgegeven en
's middags kwamen er al kozijnen. Bij ons worden de kozijnen op maat gemaakt, hier wordt de muur op maat gemaakt. De eetzaal is leeggehaald, de oude blokken en delen van de muur verwijderd en 2 van
de 4 kozijnen zaten er 's avonds al in.
Dinsdagavondhebben we met onze Bluetooth speaker de lege eetzaal omgetoverd tot dancing. Dat vonden ze geweldig en ze gingen afgepeigerd hun bed in.
WOENSDAG
Een nieuwe dag, dezelfde routine. Enige verschil was dat de kids op woensdag bijbelles hebben. Normaal doen ze dat in de eetzaal, vandaag buiten. Veel zingen en trommelen :-)
Na de werkzaamheden even buiten gewandeld en zo kwamen bij bij het 'kamphuis' van de lokale voetbalclub. Ze trainen op een veld in het dorp, maar slapen in een gebouw vlakbij het weeshuis. Het
gebouw is nog niet af, dus veel jongens in een ruimte. Overal wordt wel gezocht naar sponsors.
Ook in het 'vocational center' naast ons. Dat is een onderdeel van het kindertehuis waar alleenstaande vrouwen/moeders en weduwen 3 maanden opleiding krijgen in wat ambachten, zoals batikken, zeep
of sieraden maken. Na drie maanden krijgen ze een startkapitaal van zo'n 80 euro en zo worden ze in staat gesteld om in hun eigen behoeften te voorzien en is er minder noodzaak om een kind naar het
kindertehuis te brengen. Ook hier is dus geld nodig.
Na de lunch (rijstbal met een stuk kip in een soort pindasaus) en de vaat zijn we met een aantal naar het dorpje (Senya) gelopen. Onderweg kwamen we ook de ijsboer nog tegen. Heerlijk vanille ijs,
een soort softijs, in een pakje. Voor 1 Cedi per stuk kan je nog eens trakteren ;-)
In het dorpje kijk je je ogen uit. Gebouwen uit het begin van de 20e eeuw herinneren aan het koloniale verleden. Daartussen de 'winkeltjes' in een soort containers. Hoe dichter jebij de kust komt,
hoe groter de armoede. Alles gebeurt op straat. Er worden baby's gewassen, ovens van klei gebouwd, en er lopen geiten en kippen rond.
Vanaf het fort De Goede Hoop heb je een prachtig uitzicht over zee, waar de kleurrijke vissersboten liggen. De vrouwen zitten de vis schoon te maken en wandelen vervolgens met de schalen op hun
hoofd het dorp in om alles te verkopen.
Op de terugweg nog gestopt bij de fruitkraam voor 80 banaantjes en (hele kleine) zakjes noten. Dit keer kregen we als 'bonus' 2 zakjes 'tiger nuts'. Wat het precies is weten we niet, maar het
smaakte naar kokos. Wel lekker om zo even te bewegen. Met twee warme maaltijden per dag is dat wel nodig.
Bij terugkomst kwam ook ons lokale contactpersoon langs en is de geldkwestie weer rechtgestreken.
Als diner dit keer noedels en watermeloen en na wat speeltijd met de kids zat de dag erop. De raamframes zitten erin, alles is gladgestreken, dus ik denk dat we morgen kunnen schilderen. Het is
20:30, bijna iedereen heeft z'n douchebeurt gehad, welterusten!
Bij het ontbijt op zondag schoven nog 4 andere Nederlandse vrijwilligers aan
die de avond/nacht ervoor aangekomen waren.
We werdenom 8:30opgehaald, maar onze lokale begeleidster was er al vroeg om het gewisselde geld en de gedane uitgaven na te lopen. Het wisselkantoor is op zondag dicht, maar de belofte is gedaan
dat woensdag het ontbrekende bedrag wordt langsgebracht.
Toen op naar de kerk door de kuilen met stukjes weg ertussen. Maar niet voordat we de dochter van Tina thuis hadden afgezet (zij ging koken), een andere medewerkster vlak bij de kerk hadden
opgehaald, en vervolgens bij Tina's huis 2 andere vrijwilligers hadden opgepikt. Wat een rit. Gelukkig waren we nog op tijd voor de groepsdiscussie over de tol van ongehoorzaamheid, alvorens de
kerkdienst begon. We waren gewaarschuwd voor een lange zit; dat klopte. Net zoals de beelden die je bij een Afrikaanse kerkdienst verwacht: zingen en dansen. Alle vrijwiligers mochten nog even
naar voren komen om zich voor te stellen en een dankbaar applaus in ontvangst te nemen.
Na de kerkdienst werd er door alle vrijwilligers geluncht bij Tina. Niets te klagen, misschien spel ik het niet goed, maar het was joffer: in tomatensalsa gekookte rijst. Met een lekker stuk kip
en gekookte groenten.
Toen was het zover: op naar het kindertehuis. Het landschap veranderde al snel in platteland met kleine dorpjes. Het tehuis ligt midden tussen de maisvelden. We waren er rond half vier en werden
opgewacht door Emma en Julia uit Zweden, Akker uit België en Marly uit Nederland. We kregen van hen een rondleiding door het kindertehuis. Van het kantoor tot de keuken, van de ziekenboeg tot de
slaapzalen. En de situatie is nog slechter dan wij te horen hadden gekregen. Feitelijk zijn er maar 2 'moeders' (in plaats van 4) voor deze 64 kinderen. Zij zorgen elke dag voor het wassen van de
kinderen, eten, schoonmaak en wassen (op de hand!) van alle kleding. In het vrijwilligershuis zorgt ook nog iemand voor ons eten. Dat stiptom 5 uurop tafel wordt gezet. We begonnen met noedels.
Niet slecht. Daarna terug naar de kids om nog even te spelen en 64 namen te leren... Die gaanom 8 uurslapen en daar hebben we ons maar bij aangesloten. Hoewel het delen van 1 douche wel voor wat
vertraging zorgt.
MAANDAG
Onze eerste dagroutine. Wekkerom 6 uur, aankleden en naar het tehuis. Even de kids bezighouden tot zij aan hun pap kunnen beginnen. Daarna nog even spelen en dan staat ons ontbijt rond 8 uur
klaar. Vervolgens de 2 moeders helpen met afwassen en kleding wassen. Leuke klus, zeker als je bedenkt dat niet alle kinderen zindelijk zijn en geen luiers op voorraad liggen. Daar waren we wel
een paar uur zoet mee.
Nog even kennis gemaakt met de hoofdonderwijzeres, Grace, en Ingrid heeft een uurtje bij de jongeren in de klas doorgebracht. Er komen ook kinderen uit de omgeving naar school, dus de jongste
groep is max 5 jaar. Van spelenderwijs leren hebben ze hier nog niet gehoord. De kinderen moeten zitten en herhalen wat de juf zegt. Vooral het eerste is best lastig op die leeftijd.
De andere vijf zijn na de lunch richting ziekenhuis gelopen. Het meisje had malaria en een buikziekte, en lag aan het infuus.
2 bleven er bij haar achter, de andere 6(!) namen 1(!) taxi terug, voorzien van 20 mango's en 1 (bonus) ananas. Ja,ja, we leren al onderhandelen ;-)
Tegen het avondeten kwamen ook de laatste 2 met het meisje en behoorlijk wat medicijnen terug. Vanavond zagen we een bekend gerecht terug, de joffer.
Na het eten terug naar de kids, foto's gemaakt, papegaaitje-leef-je-nog gespeeld (zingen ze gewoon mee) en de kids sloten de dagom 8 uuraf met zang en gebed. Indrukwekkend om mee te maken
Als ik me dan bedenk dat ik niet alles (even uitgebreid) met jullie deel snap ik waarom het voelt of we hier al een week zijn. Wat gaaf dat
we dit met z'n vieren mogen beleven. Hopen dat het zo blijft!
Via de telefoon kunnen we overigens geen foto's bij de verhalen plaatsen. Die vind je onder de fotoseries.
Akwaaba! Oftewel 'Welkom' in het Ghanees. Even een korte update. Gisteren na
een soepele vlucht veilig geland. Best een tijdje gewacht voor de paspoortcontrole en toen een lange rit naar het hotel. Wat een verkeerschaos. En als je ook maar 1 meter van de hoofdweg af gaat
rijd je op iets wat bij ons het predikaat bospad nog niet eens zou verdienen. Mijn hemel, wat een kuilen. Uiteindelijk konden we rond00:30gaan tukken.
Het hotel is basic, maar prima.Om 6 uurging het wekkertje, 7 uur ontbijt enom 8 uurwerden we opgepikt. Al schuddend reden we eerst naar een wisselkantoortje. Natellen was niet nodig. Oeps, dat was
ons eerste lesje Afrika. Moet nog even opgelost worden morgen...
Daarna lunch (ja, zo lang duurt een ritje hier) aan het strand. Na een korte introductie in de wereld van de Afrikaanse drum en dans hebben we een verkoelende duik genomen. Om daarna de rest van
wat inkopen te doen (klamboes zijn hier een stuk voordeliger).
Toen weer hobbelend terug en nu,19:22, maken we ons op om naar bed te gaan. Een hele dag in de auto is zó vermoeiend...
Morgen eerst naar de kerk en dan door naar het kindertehuis. Spannend!
De dames in huis zijn actief met de fondsenwerving. Dankzij de bakkunsten is er voor 140 euro aan ijzerkoekje gebakken en rondgebracht. 8 Porties van 34 stuks zijn er gekneed, uitgerold,
uitgestoken en gebakken. Ambachtelijk handwerk, well done!
In totaal staat de teller nu op 500 euro, mede dankzij de enthousiaste collega's bij ABN AMRO, en hij loopt nog door. Dank jullie wel allemaal! Ik probeer de donateurs ook toe te voegen aan de
verzendlijst, maar mocht je dat niet willen, meld je dan gewoon af!
Koffers pakken...
We zijn overigens wel gestopt met bakken, en begonnen met pakken. De eerste 12 kilo bagage staat klaar: een koffer vol met speelgoed: bellenblaas, potloden, kleurboeken, voetballen, noem maar op.
Een goed gevulde koffer, daar kan echt niet veel meer bij.
Afgelopen weekend alvast geproefd van Afrika. In de letterlijke zin dan, want we hebben onszelf getrakteerd op een maaltijd in een Afrikaans restaurant: Mama Essi in Rotterdam.
Eerlijk is eerlijk, het is even wennen om die plakrijst met je handen, herstel, je rechterhand te eten. Je linkerhand wordt je in Ghana geacht andere dingen mee te doen waardoor je die zeker niet
voor je eten gebruikt
. De Afrikaanse pindasaus is trouwens ietsje pittiger dan de pindasaus
die hier uit een potje komt, maar de geroosterde geit was best lekker!
Net als de kip met rijst. Stokvis is even wennen en ook de gebakken banaan smaakt toch anders dan hier bij de Chinees
Update fondsen
Inmiddels zijn we ook wat actiever met het werven van fondsen om lokaal aankopen te kunnen doen. Met dank aan o.a. buurvrouw Saskia en het zegelboekje van (o)pa en (o)ma staat de teller nu op 160
euro. De opbrengst van de ijzerkoekjes is nog niet meegeteld, daarover later meer!
ps: onze nieuwe locatie heeft ook nog een klein nadeel...
Gelukkig hoeven we ons over de vraag hierboven niet druk te maken, zowel visums als visa is toegestaan (volgens meervoudvan.com)
Ook bij de aanvraag van de visums merkten we dat we in een andere cultuur beland zijn. Voor het aanvragen van een visum voor Ghana moet je online een aanvraagformulier invullen. Daarbij moet je een
pasfoto uploaden van 51x51 mm. Dus zelf maar een beetje aan de slag gegaan met de camera en een fotobewerkingsprogramma en op hoop van zegen de formulieren online ingediend en een afspraak
ingepland. Op naar Den Haag
Aangekomen bij de ambassade overhandigde ik per ongeluk eerst de afspraakbevestiging van een dag later. De dame achter het loket keek een beetje vreemd. Zeker toen ik vertelde dat ik de rest van de
papieren ook bij me had. Want zo werkt het niet.
Tot ze ineens een opmerking maakte dat het dan voor de vierde wel veel tijd zou kosten om naar Den Haag te komen. En of ik echt alles bij me had. Nou, vooruit dan maar.
Daar werd allereerst een briefje door het raampje geschoven. 7 juni afhalen tussen 11.00 en 13.00. Nog even gewacht op wat er ging komen, maar verder kwam er niets. Waarom we voor dat briefje naar
een 2e loket moesten vraag ik me nu nog af.
Iets vergelijkbaars met het afhalen van de visums. Na enige tijd wachten komt er een medewerker de wachtruimte binnen, duwt je paspoorten in je handen, zegt: 'check visa' en verdwijnt weer achter
een deur. Hoe check je een visum? Ach ja, de paspoortnummers kloppen, en het zijn visums voor vrijwilligerswerk. Geldigheidsduur is in orde. Toch maar weer even naar de dame aan de balie. Als de
visums in orde zijn? Dan kunt u gewoon gaan. Prima! Bedankt en tot ziens. Welkom in de wondere wereld van de Ghanese flexibiliteit. De volgende stap in de voorbereiding is als het goed is een
kennismaking met de Ghanese keuken...
Alle vaccinaties op orde, malariatabletten in huis, visa aangevraagd en dinsdag ophalen. Zomaar een greep uit de voorbereidingen van de afgelopen weken. Wat daar ook bij hoorde was een dag training
bij Stichting Muses. Waar ga je mee geconfronteerd worden? Hoe ga je daarmee om? Wat kan je in Nederland alvast doen om duurzame verbetering te brengen? En vooral om je te realiseren dat we in die
drie weken dat we daar zijn geen grote verandering gaan brengen.
Een wijze les is om ter plekke te bepalen waar behoefte aan is, en dat dan ook lokaal aan te schaffen. Het eerste voordeel is dat het je scheelt in het sjouwen met de koffers
. Het tweede voordeel is dat de dingen daar vaak goedkoper zijn. Dus je kan meer doen met hetzelfde geld.
Daarnaast stimuleer je de ontwikkeling van het land door het geld daar te besteden in plaats van hier.
Helemaal met lege handen aankomen is ook niet leuk, dus we zijn erg blij met de spulletjes die we al spontaan ontvangen hebben
Nog 5 weken voorbereiden. In die tijd proberen we nog wat geld in te zamelen. Mocht je spontaan een donatie willen doen, laat het ons weten. En een goed idee is ook altijd welkom.
Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor onze mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de
rechter kolom.
We zien je graag terug op ons reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!
