Zaterdag op tijd opgestaan. Vanaf het hotel te voet richting Elmina Castle.
Ongeveer een half uur lopen en het is best warm. Het kan per taxi, maar dit is veel leuker. Een weg langs de kust brengt ons rond 9 uur in het dorp. Op een gegeven moment konden we een doorsteek
maken waar geen auto's komen. Dan beland je in het echte Afrika. Smalle paadjes en steegjes waar je je in menig land niet veilig zou voelen. In Ghana echter een en al vriendelijkheid. Soms willen
mensen je even aanraken, een hand geven of ze zeggen 'Good morning and welcome'. Hoe dichter bij het fort, hoe drukker het werd. Overal mensen met koopwaar op hun hoofd. Vissersboten kwamen terug
van zee. Vanaf het fort konden we het kleurrijke tafereel mooi bekijken. Dit fort is gedurende 200 jaar in Nederlandse handen geweest. En per jaar werden er vanaf die lokatie tien- zoniet
honderdduizenden slaven verhandeld. Naar schatting 800 miljoen Afrikanen zijn tijdens die periode door Europese landen verhandeld.
Nadat we het fort rondom hadden bezichtigd zijn we de markt overgelopen en daarna door het dorp om een korte blik op de (afgesloten) Nederlandse begraafplaats te werpen. Uiteindelijk een taxi
genomen naar het iets oostelijker gelegen Cape Coast Castle. Daar hebben we onder begeleiding van een gids o.a. de kerkers bezocht waar de slaven onder erbarmelijke omstandigheden werden
vastgehouden in afwachting van hun vertrek. Dit fort was in Engelse handen geweest en tot 1860 gebruikt voor de slavenhandel.
We konden niet al te lang in Cape Coast blijven, vanwege de onzekere duur van de terugreis. Met de tro-tro weet je het nooit. Een taxi zette ons langs de hoofdweg af en binnen een halve minuut
stapten we in een tro-tro. Het ging als een speer totdat er een technisch probleempje ontstond. We konden allemaal overstappen in een andere tro-tro die uiteindelijk met 25 passagiers, een
chauffeur en een bijrijder goed gevuld was. Helaas vergat-ie bij onze uitstapplaats te stoppen waardoor we met een taxi een stukje terug moesten en die heeft ons voor de deur bij Mums Care afgezet.
In totaal 2 uur 40 minuten onderweg geweest en dat is best snel. Zo konden we op tijd aanschuiven voor de noedels en hebben we 's avonds de verjaardag van 'mama Ruth' nog even opgeluisterd met wat
muziek.
ZONDAG
Uitslapen zoals thuis lukt hier niet, maar omdat je vroeg naar bed gaat hoeft het ook niet. Dusom 7 uuropgestaan, ontbeten en naar het strand gelopen: Sunflower Beach Resort. Toch bijna een uur
wandelen, maar de moeite waard. Een schoon strand, ligbedden, parasols en een bar waar we goed kunnen lunchen. Een biertje van 2 euro lijkt hier misschien wat aan de prijs, maar als er dan een fles
van 625 cl op tafel komt val het best mee.
De zee heeft een lekker heftige branding en iedereen is wel een keer omver geworpen. Met de kinderen van Mums Care hoef je hier niet naartoe te gaan. Voor hen is het levensgevaarlijk. Oh ja, voor
het eerst een bus (minibusje) Japanners tegengekomen. Ook hier zijn ze.
De wandeling terug nog even geconfronteerd met het 'echte' Afrika. Vrouwen met ontbloot bovenlijf, gammele hutjes (een zelfs alleen van bladeren) en allerlei loslopende dieren. Maar iedereen is
vriendelijk en lijkt tevreden met wat ze hebben. Verder weinig gedaan, morgen weer naar de kids en beginnen met schilderen.
