Wat leuk om de reacties op ons blog te lezen; hartverwarmend!
Een aantal van de vrijwilligers zijn vandaag (donderdag) met een van de ouderen naar school. Dat betekent voor de overige 5 wat meer werk. Daarbovenop komt dat de kinderen elke ochtend bij de pap
een soort oliebol krijgen (ze heten bofrut) en die worden elke drie dagen gebakken. Dus hebben we voor een kleine 200 bollen beslag gemixt en gekneed (vooral Tessa) en daarna gezamenlijk de bollen
gedraaid. Het resultaat hebben we later op de dag mogen proeven. Best lekker, al misten we de rozijnen en poedersuiker ;-)
Voor de fijnproevers onder de lezers, onze lunch bestond uit red-red (gebakken bananen en bonensaus) en het diner was spaghetti. Uiteraard
beiden voorzien van een ruime hoeveelheid fruit. De ananas hier is zooooooveel lekkerder dan thuis!
Wel fijn dat ze hier op hout koken, want de stroom lag er vrijwel de hele dag uit.
Dus in de avond maar 2 solar led-lampen opgehangen in de eetzaal (waar we vandaag nog niet konden schilderen). En uiteraard ging vlak daarna het licht weer aan, dus voor een paar kinderen is Ed nu
elektriciën hahaha
VRIJDAG
Het begint routine te worden: kinderen wassen en aankleden, ontbijten, afwassen en wassen. Vandaag kregen de kinderen (op de kleinsten na) les in marcheren. Als de school begint stellen ze zich
namelijk netjes op, slaan een paar kinderen de trom en 'marcheert' de rest de klassen in.
Na de lunch (gefrituurde yam met rode saus) hebben we het tehuis even achter ons gelaten. We willen op zaterdag namelijk 2 kastelen bekijken in Elmina en Cape Coast. Dit zijn de blijvende
herinneringen aan de koloniale overheersing (in dit geval door de Engelsen) en de slavenhandel.
Om daar te komen zijn we eerst naar het dorp gelopen en in een tro-tro gestapt. Daar kunnen (officieel) 18 passagiers in en de chauffeur wacht net zo lang met vertrekken tot het busje vol is. Met 8
personen (de andere vrijwilligers gingen ook op pad) waren de wachtenden voor ons wel blij, maar het duurde toch nog wel een half uurtje tot we konden vertrekken. Bij het kruispunt met de hoofdweg
werden wij afgezet en was het wachten op een busje richting Cape Coast. En we hadden geluk! Na een paar minuten stopte er één die ons direct naar Elmina reed. Met 11 Ghanezen, een koelkast, meters
pvc-buizen (die uiteindelijk toch het dak op gingen) en verschillende pakketten in de beperkte bagageruimte en onder de banken. De achterdeur ging zoals je begrijpt niet meer dicht, als je maar
voldoende touw bij je hebt is dat geen probleem...
Heel ruim is het allemaal niet en een slank postuur is in Ghana geen teken van welvaart. Tel daarbij de temperatuur van rond de 30 graden op dan heb je een beeld van hoe dat is. Onderweg stopt de
tro-tro op verschillende plaatsen om mensen in en uit te laten stappen. Al met al naar schatting zo'n 2/2,5 uur onderweg geweest. Het is dé manier om te reizen in Ghana, veel goedkoper dan een
taxi. De afstand is zo'n 126 km en omgerekend waren we in totaal 13 euro kwijt.
De avond ervoor hadden we nog een guesthouse geboekt (warm water!) en van daaruit zijn we naar een resort gelopen voor ons diner. Pizza, hamburger, biefstuk en surf-en-turf direct aan zee.
Nu op bed, met het ruisen van de zee op de achtergrond. Even alle indrukken verwerken, de eerste week is voorbij gevlogen. Hopelijk zijn de verhalen niet te lang, maar het is echt een belevenis!
